ਮਹਿਫਲ ਵਿਚ ਆਏ ਹੋ ਕੁਝ ਬੋਲ ਸੁਣਾ ਦਿਉ।
ਬੀਤੇ ਦੀ ਯਾਦਾਂ ਵਾਲੀ ਤਾਰ ਹਿਲਾ ਦਿਉ।
ਲਾਵੋ ਅਜਿਹੀ ਸੁਰ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਜਾਵਣ ਸਾਰੇ,
ਗਮ ਪੀੜਾਂ ਦੁੱਖਾਂ ਤਾਈਂ ਦੂਰ ਭਜਾ ਦਿਉ।
ਔੜ ਚ ਸੜਦੇ ਇੰਨਾਂ ਬਿਰਖਾਂ ਦੇ ਤਾਂਈ,
ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾਂ ਪਾ ਟਹਿਕਣ ਲਾ ਦਿਉ।
ਹੋਏ ਬੇ-ਚੈਨ ਦੱਸੋ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸ ਗੱਲੋਂ,
ਭੇਦ ਲਕੋਏ ਜੋ ਦਿਲ ਵਿਚ ਅੱਜ ਬਤਾ ਦਿਉ।
ਖੁਸ਼ਬੋ ਸਾਹਾਂ ਦੀ
ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਬੰਦੇ ਵਿਚ ਪੈਸੇ ਨੇ ਹੰਕਾਰ ਹੈ।
ਵੇਖੋ ਤਾਂਹੀ ਮਾਂ ਪਿਉ ਦਾ ਘੱਟ ਰਿਹਾ ਸਤਿਕਾਰ ਹੈ।
ਪੁੱਤਰ ਲਿਪਟ ਤਿਰੰਗੇ ਵਿਚ ਜਦ ਬਾਪੂ ਘਰ ਆਇਆ,
ਘਰ ਆ ਨੇਤਾ ਦੇ ਕੇ ਚੈਕ ਰਿਹਾ ਕਰਜ ਉਤਾਰ ਹੈ।
ਮੋਹ ਮੁਹੱਬਤ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਨੂੰ ਬੰਦਾ ਭੁੱਲ ਕੇ,
ਅਪਣੇ ਤੋਂ ਮਾੜੇ ਤਾਈਂ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਦੁਰਕਾਰ ਹੈ।
ਨਾਲ ਨਸ਼ੇ ਦੇ ਘਰ ਨੂੰ ਬਾਪੂ ਜਦ ਵੇਖੇ ਉਜੜਦਾ,
ਬੁੱਕਲ ਦੇ ਵਿਚ ਸਿਰ
ਫੁੱਲ ਬਣ ਨਾ ਖਾਰ ਬਣ ਤੂੰ।
ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਹੀਂ ਯਾਰ ਬਣ ਤੂੰ।
ਵੇਖ ਦੁੱਖੀ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾ,
ਸਭ ਦਾ ਗ਼ਮਖਾਰ ਬਣ ਤੂੰ।
ਜਾਬਰਾਂ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਅੜ,
ਸੱਚ ਦਾ ਸਰਦਾਰ ਬਣ ਤੂੰ।
ਨ੍ਹੇਰ ਨੂੰ ਜੇ ਖਤਮ ਕਰਨਾ,
ਮੱਘਦਾ ਅੰਗਾਰ ਬਣ ਤੂੰ।
ਲੋੜ ਜਿਸਨੂੰ ਦੇਹ ਰੋਟੀ,
ਨੇਕ ਸੂਤਰਧਾਰ ਬਣ ਤੂੰ।
ਸਿੰਗ ਐਵੇਂ ਨਾ ਅੜਾਈਂ,
ਆਪ ਬਰਖਰਦਾਰ ਬਣ ਤੂੰ।
ਮਿੱਤਰ ਬਣਾ ਕੇ ਬੁਰੇ
ਇਹ ਕੈਸਾ ਵੱਕਤ ਆ ਰਿਹਾ।
ਬੰਦਾ ਖੁਦ ਤੋਂ ਘਬਰਾ ਰਿਹਾ।
ਹਰ ਇਕ ਫੋਕੀ ਸ਼ੋਹਰਤ ਵਿਚ,
ਅਪਣਾ ਪਣ ਭੁਲਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ।
ਮੋਹ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ,
ਨੂੰ ਇਹ ਪੈਸਾ ਹੀ ਖਾ ਰਿਹਾ।
ਗੀਤ ਸੁਰ ਅਵਾਜੋਂ ਸੱਖਣਾ,
ਗਾਇਕ ਟੀ ਵੀ ਤੇ ਗਾ ਰਿਹਾ।
ਅਨਪੜ੍ਹ ਲੀਡਰ ਬਣ ਮੰਤਰੀ,
ਅਫ਼ਸਰ ਤੇ ਰੋਵ੍ਹ ਜਮਾ ਰਿਹਾ।
ਨੇਤਾ ਭੁੱਲ ਫਰਜ ਆਪਣਾ,
ਹੈ ਚਿੱਟਾ ਖੂਬ ਵਿਕਾ ਰਿਹਾ।
ਸੱਚ ਗਲੋਂ ਤੰਦੀ ਦੱਸ ਕਿਵੇਂ ਲਾਵ੍ਹਾਂਗੇ।
ਹੱਕਾਂ ਖਾਤਰ ਜੇ ਨਾ ਰੌਲਾ ਪਾਵਾਂਗੇ।
ਮੁਨਸਫ ਪੂਰੇ ਪੱਖ ਜਦੋਂ ਅਪਰਾਧੀ ਦਾ,
ਜੇਲ ’ਚ ਬਿੰਨ ਗੁਨਾਹ ਉਮਰ ਲੰਘਾਵਾਂਗੇ।
ਸੱਜਣ ਹੀ ਜਦ ਪਾਸਾ ਵੱਟਣ ਲੱਗ ਪਏ,
ਕਿਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦਾ ਦਰਦ ਸੁਣਾਵਾਂਗੇ।
ਰੋਟੀ ਖਾਤਰ ਤਾਂ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ ਹੈ,
ਜਾਂ ਫਿਰ ਵਾਗ ਭਿਖਾਰੀ ਮੰਗਣ ਜਾਵਾਂਗੇ।
ਸਾਡੀ ਚੁੱਪ ਸਮਝ ਕਮਜ਼ੋਰੀ
ਮੰਗੇ ਤੋਂ ਜਦ ਹੱਕ ਮਿਲਣ ਨਾਂ ਅੱਕੇ ਕਦਮ ਉਠਾਉਂਦੇ ਨੇ।
ਝੰਡੇ ਫੜ ਕੇ ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ ਲੋਕ ਉਤਰ ਫਿਰ ਆਉਂਦੇ ਨੇ।
ਵੋਟਾਂ ਲੈਣ ਲਈ ਜਿਹੜੇ ਆ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਗਾਉਂਦੇ ਸੀ,
ਜਿੱਤਣ ਮਗਰੋਂ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਉਂਗਲਾਂ ਉਪਰ ਨਚਾਉਂਦੇ ਨੇ।
ਬੇ-ਆਸਰਿਆਂ ਦੀ ਜੋ ਮੱਦਦ ਹੋ ਕੇ ਬੇ-ਖੌਫ ਕਰਦੇ ਨੇ,
ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਬਰਾਂ ਉੱਤੇ ਮੇਲੇ ਲੋਕ ਲਗਾਉਂਦੇ ਨੇ।
ਵ
ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਮੱਚੀ ਹੋਈ ਹਾਹਾਕਾਰ ਹੈ ਵੇਖੋ।
ਤਰ ਉੱਤੇ ਲੂਣ ਘਸਾਉਂਦੀ ਇਹ ਸਰਕਾਰ ਹੈ ਵੇਖੋ।
ਬੋਲੀ ਭੁੱਲ ਗਏ ਸਾਰੇ ਜੋ ਮੋਹ ਪਿਆਰ ਵਾਲੀ ਸੀ,
ਕਿਉਂ ਹਰ ਇਕ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਹੁਣ ਕਿਰਦੇ ਅੰਗਾਰ ਹੈ ਵੇਖੋ।
ਕਹਿਰ ਕੁਦਰਤੀ ਆਖਾਂ ਜਾਂ ਇਹ ਥੋਪਾਂ ਸਿਰ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ।
ਜੋ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਵਿਲਕ ਰਹੇ ਪ੍ਰਵਾਰ ਹੈ ਵੇਖੋ।
ਜੋ ਬੇਦੋਸੀਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ